Sepatutnya dulu lagi Anwar Ibrahim mengemukakan cadangan agar dipinda undang-undang termasuk peruntukkan dalam Seksyen 377(b) dan Seksyen 377(c) Kanun Keseksaan yang kononnya digunakan untuk mengaibkan seseorang iaitu sewaktu beliau masih berada dalam kerajaan dan masih jadi Timbalan Perdana Menteri Malaysia.
Tetapi kenapa baru sekarang iaitu setelah beliau jatuh tertiarap akibat aib yang didatangkan oleh Karpal Singh terhadap beliau pada tahun 1997 semua sedia ada hendak diubah, dipinda dan dihapuskan? Bukankah lebih elok tatkala ada kuasa ditangan maka saat itulah buat sesuatu agar beliau boleh menutup mulut Karpal Singh daripada terus-menerus mendedah rahsia serta membuka aib beliau dalam Parlimen sehingga tersebar ke pengetahuan umum.
Karpal Singh tanpa menghiraukan perasaan Anwar Ibrahim ketika itu mula membangkitkan isu surat akuan bersumpah yang dibuat oleh Umi Hafilda Ali dan Azizan Abu Bakar ketika berlangsungnya Mesyuarat ke-3 Penggal ke-3 Parlimen ke-9 pada 22hb November 1997.
Walaupun ditegur beberapa kali oleh Yang Di Pertua Dewan Rakyat ketika itu supaya cukup dengan isu tersebut yang terus dibangkit, namun Karpal Singh masih berkeras mahukan penjelasan mengapa tiada tindakan yang diambil oleh pihak Peguam Negara terhadap aduan yang dibuat mengenainya yang melibatkan Anwar Ibrahim yang ketika itu Timbalan Perdana Menteri Malaysia.
Suasana semakin kecoh di dalam Dewan Rakyat dan Karpal Singh terus mendesak agar Anwar Ibrahim sendiri bersuara mengenai perkara berkenaan.
Walaupun sedar tindakannya itu boleh mendatang aib yang bukan kepalang kepada Anwar Ibrahim namun Karpal Singh tidak memperdulikan semua itu kerana hasrat dan niat DAP untuk menjatuhkan Anwar Ibrahim dari kerusi Timbalan Perdana Menteri dan seterusnya menggagalkan impiannya menjadi Perdana Menteri Malaysia ke-5 perlu diteruskan biar dengan apa cara sekalipun.
Bagi Karpal Singh inilah peluang terbaik bagi DAP untuk membunuh kerjaya politik Anwar Ibrahim secara perlahan-lahan dan apa saja bahan yang boleh dijadikan sebagai modal dan boleh dikaitkan dengan beliau maka ianya harus digunakan sebaik mungkin bagi memastikan agar Anwar Ibrahim tidak mendapat kuasa untuk memerintah negara Malaysia.
Oleh itu, tidakkah Anwar Ibrahim sedar siapa sebenarnya yang menjadi punca kepada keruntuhan dan juga kemusnahan segala impian politiknya untuk menjadi Perdana Menteri Malaysia sehingga memaksa beliau kini merangkak semula dari bawah kalau bukan Karpal Singh yang waktu ini adalah ketua peguambela beliau.
Kalau bukan kerana desakan dan hasutan daripada Karpal Singh yang ketika itu merupakan Ahli Parlimen Jelutong yang mahu tindakan segera diambil terhadap aduan yang melibatkan Timbalan Perdana Menteri Anwar Ibrahim sudah pasti cita-cita Anwar Ibrahim untuk menjadi Perdana Menteri Malaysia ke-5 sudah lama menjadi kenyataan.
Tetapi kenapa perlu bagi Anwar Ibrahim menuding jari ke arah pihak Barisan Nasional atas kegagalan beliau untuk menjadi Perdana Menteri Malaysia sedangkan orang yang bertanggungjawab menganiaya serta mengaibkannya di saat-saat kemasyuran beliau ketika dalam perjalanan untuk menjadi Perdana Menteri Malaysia tidak lain dan tidak bukan adalah Karpal Singh, Pengerusi DAP Kebangsaan !
sumber: Hibertmontell
Mereka tidur sebantal, seselimut, dan sekatil tetapi mimpi lain-lain...yang tertipu ialah rakyat!!!padan muka!!kehkehkeh
No comments:
Post a Comment